Browar

22 kwietnia 1836 roku klasztor stał się opactwem trapistów. Począwszy od tego momentu, zakonnicy mogli popijać posiłki napojem popularnym w regionie. We Flandrii jest to piwo.

Dlatego też w tym samym roku opat Martinus Dom rozpoczął budowę małego browaru. 10 grudnia 1836 roku mnisi po raz pierwszy wypili do obiadu piwo trapistów.

Przez wiele lat opactwo warzyło piwo wyłącznie na własne potrzeby. Od 1856 roku niewielkie ilości złotego napoju były sprzedawane od czasu do czasu na furcie. Zapotrzebowanie rosło z roku na rok, co spowodowało rozbudowę browaru w latach 1865 i 1897.

W roku 1921 zakonnicy zdecydowali się sprzedawać swój trunek firmie handlującej piwem, przez co sprzedaż znowu wzrosła. Na początku lat 30. XX wieku do użytku weszły nowa hala do warzenia, fermentownia i warsztat. Niektóre budynki obecnego browaru pochodzą właśnie z tego okresu.

Linia butelkowania została zmodernizowana w roku 1956, a w roku 1968 opactwo zaczęło korzystać z własnej stacji uzdatniania wody, na długo wcześniej, zanim stało się to wymogiem prawnym. W roku 1991 zainwestowano w sterowaną komputerowo halę do warzenia. Mnisi są otwarci na nowe technologie, jeśli przyczyniają się one do podniesienia jakości.

Przykłady działań mających na celu zwiększenie jakości to nowa linia butelkowania wdrożona w roku 2000 oraz dopiero co skończona piwnica do leżakowania. W tym podziemnym pomieszczeniu piwo fermentuje po raz drugi w warunkach zbliżonych do idealnych. W trakcie realizacji obu tych inwestycji duży nacisk położono na warunki pracy i ochronę środowiska.

Od niemal 170 lat browar używa wyłącznie czystych, prostych składników: wody, słodu, chmielu, cukru i drożdży. To z nich mnisi wytwarzają w 100% naturalne piwo. Każda inwestycja ma służyć podniesieniu jakości piwa trapistów. Na takiej filozofii opierał się browar w ciągu całej swojej historii.